پیوند مطلب:  http://www.shia-online.ir/article.asp?id=3471

بسم الله الرحمن الرحیم
عواقب کار قاتلان امام حسین (علیه السلام)

ابن رباح روایت می کند که مرد نابینایی را که روز شهادت حسین (علیه السلام) در کربلا حاضر شده بود، دیدم. کسی علت نابینایی او را سئوال کرد. او در پاسخ چنین گفت:

"ما ده نفر رفیق بودیم که برای کشتن حسین (علیه السلام) به کربلا رفتیم، ولی من شمشیر و تیر و نیزه به کار نبردم. چون حسین (علیه السلام) کشته شد، به خانه خود بازگشتم و نماز عشا خواندم و به خواب رفتم.

در عالم رؤیا شخصی نزد من آمد و گفت: رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) تو را می خواند؛ برخیز و اجابت کن."

گفتم: "مرا با رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) چه کار است؟"

آن شخص گریبان مرا گرفت و کشان کشان نزد رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) برد. دیدم پیغمبر خاتم (صل الله علیه و آله و سلم) در بیابانی نشسته و آستینهای خود را بالازده است و حربه ای در دست اوست و فرشته ای برابر او ایستاده است و در دست او نیز حربه ای است از آتش.

نُه نفر رفقای مرا کشت و به هرکدام که ضربتی می زد سراپای او را آتش فرا می گرفت و می سوزانید.

من نزدیک رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) رفتم و مقابل او زانو بر زمین زدم و گفتم: " السلام علیک یا رسول الله" ولی آن حضرت جواب نداد و مدّت زیادی مکث کرد.

پس از آن سر خود را بلند نمود و فرمود: "ای دشمن خدا! هتک حرمت مرا نمودی و عترت مرا کشتی و حقّ مرا رعایت ننمودی و کردی آنچه را که کردی؟"

گفتم: " یا رسول الله! به خدا قسم من در کشتن فرزندانت نه شمشیر زدم و نه نیزه به کار بردم و نه تیری انداختم."

فرمود: "راست گفتی؛ ولی سیاهی لشگر کشندگان حسین (علیه السلام) را زیاد کردی؛ نزدیک من بیا."

من نزدیک آن حضرت رفتم. دیدم طشتی پر از خون نزد اوست. به من فرمود: "این خون فرزندم حسین است." سپس از آن خون به چشم من کشید. چون بیدار شدم تاکنون چیزی را نمی بینم."



منبع : کتاب ترجمه ومتن کامل لهوف سیّدابن طاووس (رضوان الله تعالی علیه)
ترجمه، تعریب و تصحیح : عقیقی بخشایشی
چاپ هفدهم، صفحه165

خدایا به تو پناه می برم از اینکه سیاهی لشگرکشندگان آل محمد (صل الله علیه و آله و سلم) را زیاد کنم.

خدایا به تو پناه می برم از اینکه مبادا آبی به آسیاب دشمن بریزم.

آمین یا رب العالمین